Saturday 7 January 2017

Oordeel ombudsman krant:

Te veel Wilders in De Limburger
- door Huub Evers, ombudsman van De Limburger en lid van de Media Study Group -
De ingezonden brieven waren duidelijk: de aandacht voor Wilders in deze krant is buiten alle proporties! Als de PVV straks de grootste partij wordt, is dat grotendeels aan de media te danken, schrijft een lezer uit Maastricht. Het is allemaal gratis publiciteit. De media laten zich ringeloren door de Venlose politicus.
Daags na het vonnis tegen Wilders was er veel kritiek op de hoeveelheid aandacht en de opiniestukken. Vijf volle pagina’s over het proces, zeven (!) grote en kleine foto’s van de hoofdpersoon en twee vlammende opiniestukken. Zoveel Wilders, is dat nou echt nodig, vragen lezers uit Geijsteren en Hoensbroek zich af.
De krant opende die zaterdag niet met het nieuws van het vonnis, maar met een opiniestuk van commentator Peter Kamps. Hierin pakte Kamps stevig uit tegen Wilders: op hem staat geen maat, de rechtsstaat bestaat voor hem niet en hij is een onvoorspelbare en gevaarlijke politicus. Lezers noemden dit in ingezonden brieven een ‘ongenuanceerd verhaal’ en een ‘onnozel artikel’ van een commentator die ‘duidelijk zijn minachting laat blijken voor de politicus en voor iedereen die op hem stemt’.
Het thema ‘Wilders en de media’ is niet van de laatste tijd. Al jaren beweren critici dat de pers zich voor het karretje van de PVV-politicus laat spannen en dat alle aandacht gratis reclame voor hem is. Geen podium verschaffen dus. Wilders is zelf slim genoeg om zijn eigen strategie uit te stippelen: hij geeft heel weinig interviews en verschijnt niet in praatprogramma’s. Via tweets laat hij de wereld weten wat hij vindt. De media vliegen hierop af als bijen op de honing!
Toch is doodzwijgen geen optie. Het gaat om een democratisch gekozen politicus. En nieuws is nieuws, wat je daar verder ook van vindt: Wilders en zijn PVV zijn een politieke factor geworden, waar de journalistiek niet omheen kan. Het is een opvallend maatschappelijk verschijnsel en daarom verdient dat de aandacht van de media. Boycotten brengt de PVV in de lucratieve positie van underdog en martelaar. Bovendien kan de geloofwaardigheid van de journalistiek op de tocht komen te staan, wanneer bepaalde gebeurtenissen en ontwikkelingen systematisch onvermeld blijven. Negeren kan ook nauwelijks meer wanneer je kijkt naar recente peilingen. De PVV is met afstand de grootste en Wilders zelf is (weer) tot politicus van het jaar gekozen.
Wel aandacht dus, maar hoe? Extra kritisch? Dat betekent dat hem in geen geval de gelegenheid moet worden geboden om propaganda te maken voor zijn denkbeelden. In die visie zijn interviews (als hij ze al geeft!) uit den boze. Waar nodig hem aan het woord laten, maar dan ook stevig aanpakken.
De laatste tijd is daar nog een frame bijgekomen: dat van de boze burger die zich keert tegen de politieke en maatschappelijke elite. Ook tegen de media want die liggen onder één deken met die elite. De “Lügenpresse” (een lezer van deze krant heeft het over “wegkijkmedia”) maakt het brengen van de waarheid ondergeschikt aan haar ideologie. Journalisten zijn bevooroordeeld, hebben een linkse agenda en keren zich tegen politici als Wilders.
Welk standpunt journalisten ook innemen, ze zijn het over één ding eens: wanneer een groot aantal kiezers zich uit onvrede van de gevestigde politieke partijen heeft afgewend, moet aan dat verschijnsel aandacht worden besteed. De oorzaken moeten worden achterhaald en geanalyseerd.
Volgens mij moeten de media de feiten brengen, zo volledig en evenwichtig mogelijk, mét achtergronden, analyses, commentaren en opinie. Liefst in die volgorde! Daarom is het de vraag of je daags na de uitspraak van de rechter een vlammend commentaar moet brengen op de voorpagina en daarna pas het nieuws van het vonnis zelf. Het vonnis had ook kort samengevat in enkele punten als kader bij het opiniestuk kunnen staan. Te veel Wilders? Zeker, die kritische lezers hadden gelijk!

No comments:

Post a Comment