- door Frans Wijnands -
 |
Frans Wijnands,
(onder meer oud-correspondent in Rome
thans op bezoek in
de Verenigde Staten van Amerika)
|
Jarenlang
heeft de helft van de Italianen zich verbijsterd afgevraagd waarom de andere
helft van hun landgenoten bewonderend bleef opkijken naar Silvio Berlusconi en hem
een paar keer het premierschap bezorgden.
In de
eindfase van de aanloop naar de Amerikaanse presidentsverkiezingen vraagt de
helft van de Amerikanen zich vol ongeloof en verbazing af waarom de andere
helft van hun landgenoten zo hardnekkig achter Donald Trump blijft aanlopen en
op hem gaat stemmen.
Berlusconi-aanhangers
werden naïef genoemd, goedgelovig en niet goed wijs. Trump-bewonderaars zijn –
volgens Hillary Clinton – voor een groot deel halve zolen, racisten, seksisten
en homo- en islamhaters. Over Berlusconi en Trump werden en worden veel slechte
dingen verteld en geschreven maar hun enorme populariteit heeft daar nauwelijks
onder geleden.
Hoe kan
dat?, hoe komt dat?
Simpel:
omdat de aanhangers van zowel Trump, als Berlusconi blij waren dat er iemand opstond
die namens hen tegen heilige huisjes aantrapte, die het politieke establishment
afkraakte, die probeerde een einde te maken aan de vriendjespolitiek in de
politiek, die bezuinigingen in het ambtenarenleger eiste en meer aandacht voor
de wensen van het volk vroeg. Kortom: mannen van het volk.
Ze gaven en
geven de grote massa ontevredenen een stem. Zowel de Berlusconi- als de
Trump-aanhangers zijn voornamelijk mensen die de gevestigde politieke orde en
de bijbehorende politici tot op het bot wantrouwen; die geen woord meer geloven
van wat allemaal wordt beloofd maar nooit wordt waar gemaakt.
De
Amerikaan doet wat zijn levenswandel betreft niet voor de Italiaan onder. Het
zijn allebei tv-sterren, goedgebekte verleiders, beiden zeer mediageniek en amusante
showmannen.
Alle twee nieuwkomers
op het politieke toneel, maar die bij hun eerste optredens al een storm aan
open doekjes kregen en krijgen. Dezelfde snoeverijen en grootspraak, allebei verleidelijke
sprookjesvertellers, maar in feite meer begaan met hun eigen zaken dan het lot
van hun aanhang.
Beiden zijn
trots op hun manier van belasting‘ontduiking’: op de uiterste grens van het
legale, met een perfecte kijk op de mazen in de wet, beiden volstrekt
gewetenloos op dat punt. Alle twee daarom ook in aanvaring met Justitie en de
fiscus.
Allebei
multi-miljonair geworden; van (bijna) niets tot heel veel. Succesvolle ondernemers
en dat spreekt bij velen tot de verbeelding, ondanks hun matglazen manier van
zakendoen. Beiden hebben hun kinderen op sleutelposities van hun zakelijk
imperium gezet.
Opvallende
gelijkenis ook in hun discriminerende gedrag naar vrouwen in het algemeen, maar
met een voorliefde voor jong, schoon vrouwvolk: bruin, zwart, rossig, maar
liefst blond.
Enig
verschil is, dat Berlusconi Italiaans-charmant is en Trump vulgair-grof vrouwonvriendelijk.
‘For fun’, zoals hij nu zegt, maar dat klinkt als een foute grap.
Berlusconi is aan het einde van zijn (politieke) Latijn.
Trump staat voor een ongedachte doorbraak. Nog drie weken en dan weten we of de
Verenigde Staten met Trump hun ‘Berlusconi’ aan de macht helpen.
No comments:
Post a Comment